ölüm var.
dünya bana göre bazen bahar, bazen zehir
bu yüzden eyilmiş başım dürtülmüş duygularımdan sevinçler topla kopan halatlarım var, sen bağla. birazdan öleceğim beni sakla göğsümün hırıltısından, gecenin karartısından, gürültünün aşılmasından yol buldum yanlışım varsa doğrula. ölüm yine var beklemekte umut, kavuşmakta korku var bırak soğusun ellerim eşitlenmeyen sevgiler, dize gelmeyen duygular avuçlarımıza sığmayan yüreğimiz de martılar mı ağlar? gözyaşında derinlik azalıyor derin aşklar kalabalıklarda kayboluyor herşey çabuk çabuk geçerken ölüm elbette var orda , burda, kim bilir belki dönerken solda bırak vaziyetleri otur, düşün, ağla... |