sessizlik...aşkın en içli şiirleriyle ıslanmış kollarım bugün ne kadar da sessiz ve kimsesiz sanki bu eller ve bu parmaklar hiç tutmadı ve hiç dokunmadı kimseye. bugün hüzün bir bulut gibi yayılmış üzerime başım önümde nutkum kesilmiş gibi hiçbir lokmayı ve hiçbir sözcüğü yutamıyorum çıkarsam çıkmıyor. donup kalmış patlamayan namlu gibi ne kadar sıkıştırsam tetik basılmıyor ses çıkmıyor sessizlik bozulmuyor.. anlaşılan bugün nefessiz uyuyacağız sabah ne olur, şafakta kuşlar öter mi dağılır mı sessizlik doğrusu bilmiyorum. mayıs/2014 |
Hiç bir şey sonsuz değildir değil mi şair.Her geceden sonra sabahın, kıştan sonra baharın gelişi bu yüzden.
her ağlayış sonunda bir gülüş saklar mutlaka buna inanırım.Uçar kuşlar göğünüzde uçacaktır elbet...benim bu dünyadan anladığım bu.
yine çok güzeldi.yürekten kutlarım.Selam ve saygıyla şiir yüreğe.