Kokunun korkusu
Gün gelir,
uyanırsın bir sabaha ama derin bir uykuda gibisindir hala... Kara bir bulut kaplamıştır sanki yeryüzünü... Gürül gürül aksa da musluklardan su, suda, havada vicdansızlık kokusu, yüreğinde o kokunun korkusu... Yıkamak istemezsin elini yüzünü. Ne açlık umrundadır ne de kahvaltı.. Kaldırırsın başını, tepende vurgun yemiş gibi bir gökyüzü. Eğersin başını, viraneye dönüşmüş gibi gökyüzünün altı... Ellerin senin değildir, gözlerin senin değildir en kötüsü de yüreğin senin değildir artık... Bakarsın ki sahip olduğunu sandığın her şeyde dikiş tutmaz kocaman bir yırtık ve bir şiirin sonunda ağlarken bulursun gözlerini. Öyle bir haldesindir ki hevesin yoktur, sevesin yoktur ne hayatı ne de kendini. İhsan TURHAN_ 17 Mayıs 2014 saat; 12 25 |