Kara Yüzlü Palyaço
her gün gülerek karşılardı seni
odada çocuk kapıda kadın göğü en çok sen severdin bir de yerin altında kömür siyah yüzlü palyaçolar galerisi kara karıncalara selam söyleyin gelirken eve ekmek ve zeytin bir de sevgi getirsin öptü kokladı sevdi içinin kokusunu sivriltip soktu kalbine kederli vagonlar ve labirentler vardı bir hayalin dibine izler izledi yolu bizler izledi onu nasıl söylenir insan dünyadan küçük umut sonsuzluktan beter orada çocuk ayaklarıyla gezen özgürlüğün genişlediğini orada dağlar ırmaklar uyur nemli gözlerinde fenerin dalgın elleri ile toprağa çiçekler eker baban siyah su ağzını yıkar gediklerin ağlama yetim çocuk hava açıyo senin baban kara yüzlü palyaço. |