ŞAİR DEĞİLİM
Kalem, hiç sözümden çıkmıyor
Dinliyor ve anlıyor beni Ne desem, ne düşünsem Kesinlikle itiraz etmiyor Adeta boyun eğiyor zavallım İncitmiyor kâğıdı, sanki gıdıklıyor Ve kâğıt mutlu Sadece gülümsüyor, İçine işliyor kalemden dökülenler Benimse ruhum rahatlıyor… Ben şair değilim, Sadece yaşadıklarıma, duygu ve hayal katıp Hazzın rüzgârında harmanlayıp, Kaleme ikram ediyor, Kâğıt üzerinde motif gibi dokuyorum. Bana isyan eden kelimeleri, harfleri Kaleme şikâyet ederken, Onları istemediğimi söylüyorum. Dedim ya, Kalem bana boyun eğiyor Ve o asi kelimeleri, harfleri Bir çırpıda kaldırıp bir kenara atıyor Kâğıt ise sırtını dönüyor asilere Kabul etmiyor… Kısaca yaptığım budur benim Sadece ben söylüyorum, kalem yazıyor Kâğıt şekillenip, mutlu oluyor… Ve ben şair değilim, olmak da istemiyorum Çünkü ülkemin şairleri Ya açlıktan ya da sürgünde ölüyor… Açlığı yaşadım bilirim de Memleketime hasret ölmek biraz ağır geliyor… Neden öldükten sonra değerlenir şairler? Aklım bir türlü almıyor… |
belki bin kez okunsa bıkılmayacak bir şiir olmuş .. Yürek dolusu tebrikler .. bizleri şiirlerinizden yoksun bırakmayın ..