haramMeğer ne çok birikmişiz olmaya Göğ(s)ümüzde eskimeyen o mavi atlas Kah serip kah kaldırmışız ruhumuzu ortaya Demişiz hiç bilmeden İstediğimde gör beni! Sevgili Düştüğüm yerden doğruluyorum her defa Kırmızı şeritler çekip İzini sürdüğüm yolların köşe başlarına Duvarlar örüyorum gururumdan arta kalanlarla Tahmin edersin Yetmiyor üç beş kırıntı Mağrurluğun inşasına Soluyor içimdeki intikam çiçeği Diniyor fırtına Üç beş gün küfrediyorum ardından en fazla İnanmıyorum da artık “Bu son” yalanlarıma Diyorsun ki Israrla İstediğimde (u)yandır beni! Sanıyor musun ki tetikte bekler şefkat Bir ah sesine ram Haram İnan ki haram İki dudağının arasında saklanan O sessiz O sinsi paravan |
'' Vay canına ! Burada çok zeki ama ayağını kırmadan tramvaydan nasıl ineceğini bilemeyen bir adam var '' demişti. . . Pavlov için
Bu şiirde de bir adam var . . . Sanki