Al ekmeği tomalara kancala çocukÖnce! Devrik bir cümlenin Soyutunu çıkar dilinde Açlığa şiirler yaz/ Yürek ez gözlerde Elinle… Harami ayinlerini taşla Taşla ki/sevdaya dönesin Komün hürriyetlerin Ciğerine işlesin damarların Bir türkünün soluğunda Demlensin saz/ Bir yerlerde Çocuklar Gülsün… Uzak dişil eylemlerinde Özgürlük ana beslesin Güvercinleri/ Eteklerinde ekmek Salkımlarında zeytin Umutları süpürsün çöpçüler Kuru çalı anızlarıyla… Sevgi bir tas çorbayla Aşk kuru bir karanfil Geceliğinde girsin düşe Zaman demlesin kadınlar Kireç bakır kazanlarda Namus kirleri çitilensin Haydi çocuklar! Barış Sevgi Abdullah Cömert Bu kara deliğin Zarlarını çıkaralım ortaya Büyük masalarda kaybedilen İffetimizi yamayalım Beyaz kumlarla… Acilen satılık; İlanlarını yırt Alnımızda alevler saçsa da hürriyet Ölmeye alışkınız tenimizde zürriyet Çağıdır umudun tozlarından süzecek Barış şarkılarını yüreklerden ezecek Al ekmeği soluğunda mayala çocuk! Tomaların önünde heyula çocuk/ öncelikle site yönetimine şiirime gereken önemi gösterip güne taşımalarından dolayı teşekkür ederim,şiire gelen gelmeyen tüm dostlarıma sevgilerimle... |
İşer yarar mı? Sesim / Sesin bir yerlere varır mı? Yoksa Seslere kapalı kulaklar (uzun eşek kulaklılar) Havuz başlarında havana purolarıyla
Islak ve yağlı parasal düşleriyle gülüp geçerler mi?
Her şeyin bir sonu ve o sondan bir yeni başlangıç olduğunu er yada geç anlayacaklar...
Saygıyla şairim.