bir dahası yok kimse içinBenden bir halt olmaz Hayallerimin bileklerinde kırılmazlarım Yamyamlarca kemirilmiş yarınlarım Kıçımla kuş tutsam da olmazlarım var Yırtınıyorum içimde Paramparça olmuş direncimle Bağcıklarımı bile tutturamıyorum Bir ekmeğin bedeli olamıyorum Ki çişe bile yalnız gidemezken Ve kesilmiş tırnakları bile Ceplerinde kutsalmışca taşıyorlarken yamyamlar Kütük bağıyla atılıyorken gizli paraflar Yağlı kanatlarla sarmalanıyorken koca adamlar Ve bir dünya dolusu mahlukat Durmuşsa kıç yalamaya Hayallerden bir balta Yarınlardan bir yaşam Fantom sendromlu bir kafadan bir ekmek Çıkması zor görünüyor Zor görünüyor büyük adamlar Umut bile kiralanabiliyorken Zor görünüyor yamyamlar İnsan olmak bile "adam olmak" kadar önemsenmiyorken Benden elbette bir şey olmayacak Olmayacak Belki de ben olduğumun layığıyım Bir dahası yok hiç kimse için Ve benim için Kıldan ince hallerim de var Bu, işte bu Ezelin revası Susup oturmalıyım Kabuğum güzel, kıldan ince bazen Haddim değil Kibrit suyu içesim geldi Boşuna lakırdamam, tıkırdamam Ben yalnızca bir kaval ve bir maviden üreyebiliyorken |