ay çiçeğidudaklarımda bir tutam acı eskimiş bir çocuk yüzüdür ağladığım bilirim ne zaman sararsa yüzüm ay tutar beni karanfiller bulut kokar duvarlar sarmaşık ellerimi al ıslağı değilim bu suların gün öptüğünden mi toprak okşadığından mı açar tomurcuk yok mudur yoksa cemrenin bu masalda hükmü hiç gömün ellerimi bu yalnızlık benim toprağım olmalı bilmediğim kuşlar dallarına yuva yapsın belki gizil dualar eden tedirgin bir kadının gözleri yıkar gövdemi belki taze yetmeler kalp kazırlar çiğerime ay düştü yine yüzüme dudaklarımda bir tutam şiir ürküyorum kuş kanadından uçmaları ayrılık kokan bir yoksul teni çarpar düşlerime ay göle düşer göl güle susar avuçlarımda bir çöl kaybolur kelimelerim bilirim ne zaman bir elif damlasa lâma susar sarhoş olur bütün ay çiçeklerim ahmet uysal/01-08 |
ne zaman bir elif
damlasa lâma
susar
sarhoş olur
bütün ay çiçeklerim
Nasıl bir keyif aldım okumaktan
Sağolun değerli dostum
Sözüm eleştirel değil sohbet sadece
Şu finalde; ......"ne zaman bir elif damlasa nun'a" denseydi
hani nun harfi biraz çanağa benziyor ya
o açıdan :)
Kelimelerin dansı muhteşemdi
Kutlarım