YALNIZLIK DUMANI
Zorlu hayat sahrasında gözlerim
Gençliğimin büyüklerini arıyor. Ekmeğine zeytini katık edenleri Yokluğun başka bir yoka karıştığı O günler; meğer ne bereketliymiş. Ağzımızın ibreli tadı her kaçmada Sığındığımız tek kucak, yine mazi! Aile sofralarının muhabbet ocağını Ne kafe alabildi ne kuru fastfoodlar Kaybetmenin ızdırabını yaşarken; Bir aile tek sofrada diz kıramadık! Çeşit çeşit nefis yemekleri yesek de Muhabbetten yana hep eksik kaldık Mutlu birlik olmada kan kaybettik! Mum ışığının, o süt beyaz ahenginde Yüz yüze gelmek diz dize değmek vardı Karanlığa karışırken onca büyülü hisler İmrenilesi saadet tüterdi, nice hanelerin Bacasından, buram buram sevgi kokardı Bizim gibi koyu yalnızlığın dumanı değil! Kalemdâr 15.04.2014 02:22:25 |