Gözlerde doğmalı güneş
Işık hüzmeleri halinde…
Yayılmalı zifir karanlıklara,
Yansıtmalı envai güzellikleri…
Aydınlatıp karanlık ruhları,
Kurtarmalı yalnızlıktan!

Sıyırıp gecenin koynundan,
Sarıp sarmalamalı içtenlikle,
Duygu yüklü bir edayla…
Efkârını hediye takdimi sayıp;
Kucaklamalı bahane sunmadan!
Köşeye bucağa sığınmamalı,
Düşman görmüş gibi kaçmadan!

Sıcak bir tebessüm eşliğinde;
Ziyadesiyle can bulmalı gönüller…
Sevgiye aşina bir hisle,
Gül suretine bürünmeli hüzünler!
Ümit buseleri saçmalı inceden,
Kayan yıldızın ışık hızıyla…
İçten içe berrak kaynayan;
Bir billur ırmak misali…

Rüzgârın hışmından güç bulup;
Tebessüm armağan etmeli yanaklara…
Ağız dolusu çıkan sesin engin hacmiyle;
Çağlamalı büyüyerek haykırırcasına…
Fitillenen bir kıvılcım alevinde!
Bastırılmış dürtüden alarak gücü;
Yakmalı insan kalp kandillerini!..

Kalemdâr