düşünmemiştim
telaşlı ve sevinçli bir koridorun
gölgeleri ile oynarken
bir daha olmayacağını dünün

yeni duygularla
taşlara yaslanıp
göğe bakar olmak
ağrısını azaltmıyor yaprağın

ama
şu duvara bir çizik at
büyütmek istediğin umut
ve onun daha derini varken
içini kaplayan sevgiler
istediğinde seni var edecekler

başı eğik
gövdesi boşlukta
ayakları çekip gitmiş bir bulut gibi
birleştirmek istedikçe kollarını
göz yaşlarını silecekler

çaresizliği biriktiren yalnızlık olsaydı
acı duymazdı etrafına bakan karınca
yarın yeniden
çiçeklerin şımarık beyazında
hiç bitmezmiş gibi
ve sonrasının düş ikliminde
teslimiyet harikası olacak başının
renklerine hazırlıklı olmalısın şimdiden

avuta bilirsen çok geçmiş
çok geçmiş gibi az ötesine
bir adım daha gidecek takatin yoksa
çözülebilmeli korku düğümü
ve çoğalta bilmeli ruhun cesurca
var edildiği ilk tebessümü.