Daha Derini Yokağzının kuyusu daha derini yok yıldızlar alnına çarptığında bahçeler güzel tepelerin sırtında hafif çiçekler masal boşluğunda gecemiz vardı ve korkup beklediğimiz bizim için uzaklarda çırpınan dalgalar vardı rüzgar ağzından çalarken harfleri eteklerini süpüren sarı yapraklar ay ışığında sevinçlerini duyuran nar ağaçlarının dolgun hecelerinde dudaklarıma varmadan uyuya kalmış kuşların kanatlarıydı gülüşün sesleri topla sevgili topuklarımızda yankılanan çimen yeşili dağları boynuna dolayıp havayı konuşturan anlatamadıkların var ya incecik mırıltılarla kendi kendine yüzüne vuran esinti bizi okşayıp seven nehirler onların yalnız kıyıları değil bir kelebeği uçarken duymak meyil dediğin yıldızlara varan yol saçlarını örerken gün batımının bildiği. |
Şu bir gerçek ki; insan ruhuna ve gönlüne hitap eden hangi söz olursa olsun ne denli derinden söylenir ise o denli derinden karşılık bulur..
Şiir, rüzgârın o ılık esintisini işittiriyor..özlenen o nehre meyli ile.