Arkadaşlarla çıktık, düştük uzak yollara,
Yardıma muhtaç, aciz ve mazlum insanlara..
Yetim çocukları mutlu etmek niyetimiz,
İnsana hizmette bizim sosyal vazifemiz.
Dünya, görmesini bilene ibret doluymuş,
Biri beğenmezken balı; diğerinde yokmuş...
Birçok yeri gezdim, alemi az çok bilirim,
Sorsalar lakin, Bura için bir başka derim,
Burda karışmış; Müslümanı, Budist’i, Hindi,
Bizlerde görmek için, Sri Lankadayız şimdi...
Kimi taparken Tanrı yerine bir hayvana,
Buda’ya iman etmiş kimileri baksana.
İneklere saygıyı vazife bilen millet,
Müslümana karşı adeta geçirir cinnet.
Müslümanın hali buralarda da bir garip,
Yalnız kalmış Budistler tarafından ezilip.
Yok edilmek istenmiş kadınlar ve erkekler,
Bundan vahim olan, kalan öksüz ve yetimler!
Sri Lanka baştan aşağı yetimle dolmuş,
Onlarla ilgilenen bir babaları yokmuş.
Sayısı binlerden fazla kimsesiz çocuklar,
Meçhul geleceğinden habersiz, sessiz yaşar..
Doğal afetlerden insan kaybı çok olsada,
Asıl savaş telef etmiş insanları burada.
Türk’ün cömert gönlü buna dayanamayarak,
Bu mazlumlara sahip çıkmaya çalışarak,
Gelir buraya sade Allah rızası için.
Burda anlarsın, bir değer olduğunu hiçin...

Sri Lanka Müslümanları üçer, beşer, onar,
Yetimleri bizler için toplamış çar naçar.
Oyuncak bekleyen, Zavallı masum yetimler,
Dizilmiş, gözleri yolda, bizleri beklerler.
Yardımlar hediyeler dağıtıldı bir dizi,
Gözler, yüzler gülüyor artık görünce bizi...
Biz çocuklarla beraber gülüp oynayarak,
Günü akşam etmişiz farkına varmayarak.
Fakirlik diz boyu; zayıf, çıplak çocukların,
Ana ve babaları olduk beş gün... Ama yarın!
Biz dönerek Ülkemize, eski hayatımıza,
Kalan yerden, devam ederiz yaşantımıza...
Fakat bu yetimler kalır gene açık çıplak,
Kaderin mahkumu çocuklara kim bakacak!
Ercan Çalık