ŞAİR AĞLIYORDU
Gece puslu ve karanlıktı
Sokaklar sessiz ve soğuk Toprağın üstü ince bir karla örtülüydü Her rüzgarın esişinde ağaçlar titriyordu Adımlarını hızlandırdı genç adam Soğuktu ama içinde yangınlar vardı Her adımı kar üstünde iz bırakıyordu Üzerinde ince bir gömlek elleri üşüyordu Soğuğa rağmen gözlerinden sıcak yaşlar akıyordu ŞAİR AĞLIYORDU Karanlığa dikti gözlerini sessizdi Kalp atışlarını duyuyordu Bakışları karanlığı delip geçiyordu Elleri ceplerindeydi kalem tutan elleri üşüyordu Daha fazla dayanamadı soğuğa Dizleri üzerine çöktü Bedenini sardı elleri artık hissetmiyordu Gökyüzüne uzanan bir merdiven Merdivenin sonunda ışığı görüyordu Artık ne rüzgarın sesini nede soğuğu hissetmiyordu Göz pınarlarında yaşlar akıyordu Hissettiği tek şey onların sıcaklığıydı ÇÜNKÜ........ŞAİR AĞLIYORDU Artık nağmeler dökülmeyecekti dilden Dökülen sözler ellerinde kaleminde hayat bulamayacaktı Yolun sonu olduğunu biliyordu İnadına kalktı ayağa Bakışları çığlıktı karanlığa Ellerini açtı baktı hissetmiyordu artık Saçlarında zamansız aklar Gözlerinde inadına yaşlar Yürüdü her adımda bir iz daha bıraktı Toprak üstündeki kara Rüzgar esiyor toprak üşüyor ...........ŞAİR AĞLIYORDU......... |
Hayatımızda yaşadığımız çoğu şey bizim irademizden bağımsız olarak gelişir.
Hayatımızın bir son noktası da var elbet.Yaşarken bu hayatı sevinçlerle ve hüzünlerle karışık
zaman zaman yüreğimiz burkulur ve keder basar ruhumuzu.
Her şeye rağmen bizi mutlu eden şeylerden destek alarak moral bulmak ne güzeldir.
Hele şair hüznün geldiğini hissederse keza,sevinçlerde de "kalem kelimelerle çoşar şairin duygusunun etkili ifade etmek için bir köle gibi itaatkar olur.
Çok çok beğendim. Kutlarım sizi.
Selamlar...
Lale Yılmaz tarafından 4/18/2014 6:54:00 PM zamanında düzenlenmiştir.