Ayağı Kırılmış At
yorgun çıkılıyor yokuş
avlusunda henüz güneşin batmadığı tatlı bir hayalle oynayan köy çocuğuna dergiler getirmiş babası rengarenk şehirlerin gülen çocuklarından toprak kızıl mı kızıl ve yeşilin başında mutluluklar nereden bilirdim basit bir şeymiş gibi yanı başımda kokusunu duyarken bir gün dağların bana küseceğini oyuncaklar getirmiş babası bezgin çocukların diyarından incitilmiş ve ayağı kırılmış at bayıra salsam koştursam sevinir tahta bacakları makara sırtında eşek yazıyor karnı beyaz yüzü siyah maskara kağıtlar kalemler getirmiş babası okul kokulu çocuklardan yatağıma koydum atı ve dergileri o gece dereler tepeler çizdim masallar anlattım arkadaşlara unuttum mavi nerede biter çocuk yeşil nerede başlar. |
bir çocuğun gözünden
şiiri okudum çocuklaştım ve çocukça düşündüm
keşke dedim bi an keşke bütün atlar tahtadan olsa ve öldürülmese ayağı kırılınca
ya da etten kandan canlı olsunlar gene
kırlarda koşup oynasınlar ama kemikleri bir çelik kadar sağlam olsun kırılmasınlar...
çocukça düşüncelere daldım ama şiirde büyüklere de mesajlar vardı...
finaldeki soru bir çocuğa sorulmuş
soruyu bir büyük olarak yanıtlamak istedim
bir çocuğun hayallerini yıktığınız zaman mavi biter
ve bir çocuğun elinden tuttuğunuz yerde yeşil başlar
çok sevdim bu şiiri ben...
kutlarım şair
saygımla...