seviyorum
acısıyla dağları süsleyen esintiyi
kül sevinci ile buzların eridiğini
ve sıcak ekmeği
beyaz ve ağır çatıların altında bebeğini uyuturken
gözlerini kısan geceyi

yazın büyüdüğünü suyun duruşundan
varışından testilere
terimizin damıtılmış tuzuna
kanar mı hiç gecesi yıldız olanın
bahar kızışırken ayın koynunda

ağaçların altında toplandık
çocuklar yuvarlandı şakalaştı
kaçışan karıncaları seyrettik
bir ot titreşip durdu
horlayan adamın nefesinde

karamsar kalabalıkları olurdu bazen
hatırlıyor musun eteğini çekiştiren köpeği
yavrusunu soruyor ona
elleri telaş içinde toprağı örten
bir anımsama ile avutuyor başını

kokular devam ediyor
açlığımız tokluğumuz
ağıtlarımız devam ediyor

kayarak geçtim buz üstünde yazı
kiraza küstüm kurtlanmış
üzülmüşüm
sevinmişim
elma fena kırmızı.