Bu dünyadan göçerken gönül huzuru ile
İyiler iyi ata; binerekten gittiler.
Referansı İslâm’dı hiç tereddüt etmeden
Bir şey ona ters ise elleriyle ittiler.

Kör nefsine uyarak yanlış yola gitmedi
Hiç bir zaman hor görüp garibanı itmedi
İstikrarlı yaşadı bâtıla meyletmedi
On ikiden vurarak oku doğru attılar.

Yanlışta ısrar etme n’olur sen bile bile
Onlardan hiç duydun bu yaşa kadar hile?
Her zaman azık olmuş, gam/keder bir de çile
Dünyada gün görmedi her acıyı tattılar.

Onların gözü yoktur ne altında, gümüşte
Kimseyi kıskanmadı eller yaşarken köşkte
Allah’u Ekber adlı, dağda Sarıkamış’ta
Hem yastık hem de yorgan kar üstünde yattılar.

Ağyârı dost edinip onlara etme meyil
N’olur secdeye kapan, sadece Hakk’a eğil
Ecdâdına tam benze, hatır belâsı değil
Ne tuttuysa tuttuğun, onlar sağlam tuttular…

28/03/’14
Hanifi KARA