Ağlamak Ve Ben...Ağlamak ve ben… Sevincimde ayrı, üzüntüme müşterek. Ardına bakmadan giden, sevgilinin peşinden, Acı acı bakıp yaşlar dökerek, Heyecanla çarpar kalbim yeniden Sevda dedikleri bu olsa gerek. Ağlamak ve ben, Ebede ve ezelde, Adeta ayrılmaz ikili gibi Her an beraberiz bu gurbet elde. Sabır olur, hasret olur, aşk olur, Bu soğukta o ısıtır içimi. Ağlamak ve ben; Söylenecek söz bulunmaz ya bazen, Kelimeler çaresiz, dil acizdir. Şair olmak da deva değil derdime, Gözyaşı umman olacak, ağaçlar sandal, Dalgalar arasında kavuşacağım yarime! Ağlamak, ağlamak, yine ağlamak Bir lahzadır kuşatır içimi yumak yumak, Hakka dua için açıkken ellerim Bazen yakın bana, bazen uzak. Dost mu, düşman mı bu ağlamak, Henüz anlamış değilim! Halil Gülşen |
Ağlamak ve ben,
Ebede ve ezelde,
Adeta ayrılmaz ikili gibi
Her an beraberiz bu gurbet elde.
Sabır olur, hasret olur, aşk olur,
Bu soğukta o ısıtır içimi.
güzel bir şiir okudum tebrikler slamlarımla aziz dost kalemin daim olsun