Günü Gelmiş Güneşe Yüz Çevirme’Pazar gününü bekleyen yağmur gibisin ... Bir elveda sözcüğü hiç bu denli acıtmış mıydı içini... İçten , dolu dolu yağan yağmur olmuş muydu göz pınarların... Silen olmaz , sanki seninle gülen seninle ağlamıyor mu şimdi ? Çaresizce bırakıp terk etmedi mi saklı düşlerini... Bir el dokunuyor ya , başka biri sarıyor ya hasretimi... Sürgün edilen bütün hayallerini o anlayamaz ki ben gibi Tutsak edilen bedeninse söyle ruhun hala benim mi ? Çarem , devan olamadıysam da bir selamın gelse yeterdi... Biliyorsun sevgili , yağmadan önce buhar olmalı beden... Sonra hasret çektiği gök/yüzünle buluşmalı... İnce ince incitmeden ruhuna inmeli sırılsıklam... Aç avucunu şükret belki de sonsuzluk budur sevgili... Aşk olsa bensiz olmazdı yaşadığın bu çukur... Sen gittikten sonra sallanan bedenime tutun. Mey’ler kesmedi acımı gözlerin gibi sarhoş etmedi Paçalarımdan akan sevgisizlikten tutun çık şimdi... Feryat figan ... Adını duyduğunda bile benden için titrerdi... Söylesene iç sesim ! Gözlerin ... Ahh... Beni derbeder eden o gözlerin... Ne uğruna soldu ? Gömdüğün çukurda bile ters çeviren hale nasıl geldin ! Bilmem ... Bilemem senin aşkın için kaç kere daha ölebilirdim ben... Söylesene sevdiğim... Adını bir kez daha duysan koşup gelir misin ? Yoksa toprağımı yağan yağmurun insafına mı bırakırsın ? Huzur ... Sevdiğim kadın... Biraz huzur bul ki ! Mabedim de rahat uyuyayım ben... Yunus Özkan 10.03.2014 01:15 |
şiir ce kal