Köpükler Işığı Saklamaz Ki
kum geri çekiliyor
su geri tekrar edecekse eskisi gibi yeniden kum geri çekiliyor su geri neden geldin aksın yok adını yaz bilinsin gerilsin aç dalgalar yazdıkların silinsin kısa saçlarını rüzgara bırakmış sevgi karşı kıyının ışıklarını kirpiklerinden daha uzun sanıyor yavaş yavaş çıkartıyor şapkasını komutan içimde tutuyorum seni boğuluncaya dek nefesini devam ediyor ben buradan gidene kadar bastırıp göğsümün yakasına iki şehri yeni fikirler planlıyorum senin için belki orantısız savaşıyorum sen ordularını sakinliğin kalesinde tutarken ben uykusu kaçmış bir siperdeyim yaralanmış gecenin bulutları batıyor yenilmekteyim kayaların iradesi öyle güçlü ki durgunluğu seven yakamozlara ulaşmak için kendi kalbini öğütüyor un ufak ama köpükler ışığı saklamaz ki suyun karnını yaran hasret olsa ne ise dahası vurmuşlar oracıkta aşkı kim bilir nasıl bir boşluk sarmış ki içini böylesine gülümser gözükmekte bilmiyorum ya bir ağaç değdi başına ya da kör kurşun ya da iki liman arası upuzun hayalisin sarhoşun. |