Ey bitimsiz sevdam, kalbimin süresiz sahibi!
Cennetimin adı, hasretimin tadı
Hiçbir kelime yoktur ki doğru anlatabilsin seni.
Sen gökyüzüm, taşım, toprağım
Dalını terk etmeyen yeşil yaprağım
Gel nefesim ol, gönlüme dol
Tek nefes olalım, hayatı birlikte soluyalım
Sensiz her nefes ölüm bana
Ölüme yol vermeyelim…

Sen gündüz gülenim, gece ağlayanımsın
Gül içinde gülümsün, sakın solma
Dudağımın en uzun tebessümüsün
Toprağımın en güzel kokususun, sakın tükenme!..

Gözlerimde mor püsküllü baharlar sana yürüyorum
Dilimde ezberlenmiş yalanlar, seni aşka davet ediyorum
Kor renkli akşamlar beni bekliyor, gecikiyorum
Koşarak gel ki, aşka ateş yakalım
Hayatın ışığını parlatalım
Bu dünya varlığımızın nedeni olsun
Göğe merdiven dikelim!..

Aklımın sert sesi beni yanıltmadan
Koca çınarlar, iğne yapraklı çamlar devrilmeden
Çiçeği burnunda dallar kırılmadan gel ki,
Güneşten önce biz aşalım yüksek binaları
Biz dalalım önce karanlık sokaklara
Adımız aydınlık olsun, gölgeler yanlamasına devrilsin
Aşka hükümdar olalım.
Madem ki sensiz her nefes ölüm bana
Yalnızlığa son verelim...

Dalgalar boyumuzu aşmadan
Bozkırın efsaneleşen aslanları gibi aslan kesilelim
Medeniyetin yükünü gururla taşıyalım
Antilopların, kaplanların toynaklarında toprağı titretelim
Onlar ki, sürü halinde gördüler ölümü
Biz onlara benzemeyelim, ölüme meydan okuyalım
Denizde, karada her nerede olursa olsun
Aşka boyun eğmeden yaşayalım
Evrende can bulsun sevdamız
Tek solukta bu dünyaya yeniden gelelim…

Acele et, zaman daraldı, vakit bu vakittir
Tren gara girmek üzere;
Bir kaç adım ötede, dağınık saçları yanağında
Günahlar bizi bekliyor
Taze ve sabırsız rüzgar, yolcuları sağa-sola sürüklüyor
Uzat elini tut yüreğimden
Ki, kayıp şehrin son yolcusu biz olmayalım!..


Rukiye Çelik
ANKARA 28 Şubat 2014