Ağlamaktan korkmamayı öğrendim
Dün yitirdim nefesimi
Yarın yeniden soluklanacağım
Günlerimin en deminde
Gözlerim karanlığı tarayacak
İsli gecede
Bir yıldız kayacak
Seni aklıma düşürecek
Bir dilek asılacak dilimin ucuna
Mutlu ol bensiz…

İstanbul yokluğunu giyinmiş
Hangi caddesine sığınsam
Tirtir titreyen bedenim
Bir ihtiyar geçiyor
Saçı sakalı ağarmış
Bir elinde baston
Hayli dalgın yürüyor
Yılların hamallığını yapıyor
İki büklüm sırtı
Seninle böyle yaşlanmak vardı…

Kızgınım bu sıralar aynalara
Beni göstermiyorlar
Haykırsam biliyorum ki
Hazin bir eleme dönüşecek
İçimde bastırılmış bir ah

Gidişin gözlerimin önüne düşüyor
Gırtlağımda bir çığlık
Bırakıyor kendini
Her şeyi yıkıp kırmak geçiyor içimden
Geride ne kalıyor
Ne kalıyor senden
Ya da benden
Ölü fotoğraflardan başka……
S.G