meâlen sevgilihayat, kendini beğendiği ânlardan kopmuş dağıtırken saçlarını devasa bir aynanın sırına sıvanıyordu zaman büyüyordu gözbebeklerim, aşk haramilerinin zılgıt çektiği kaldırımsız loş sokaklarda sanrılarımda seğirtirken suna boylu yer çekimsiz yüreğimin eşiğine takılmış hasretime düşmüştü ve çalınmıştı viraneliğin paslı anahtarı işte, o gün bugün mevsim-i güzüm gecelerce, onarıyor umudu silüetini çizdiğim duman duman tütün sözüm kısa flu yollarında ömrün esinsiz şair bulutlarına küsmüşüm nâtamamdır vuslatsız kurgularda çözüm özlem kokulu şiirlerde eprimekte canözüm... |