o
y
s
a

...

dün dünde kaldı sevgilim
affettim seni ve ileri uçlu bir yaşantıya sokuluyorum
bu gün attığın çelmeden doğrulma saatiydi
ve ben yine başaramadım...

nergisler soluyor avucumda



önce rüzgarlarım gitti göğümden
sonra
güneş karardı
dünyam daraldı
yoksa ben mi daralmıştım koca evrene sığamayan yanımla?
dağıttım köşeyi bucağı
avunamadım...


sızladı sol yanım
son martıda çekip gitti gökyüzünden
kahrolan sözcüklerim satır aralarında
hep ağlamayı yazdı kederle ıslanan sayfalar
kendime çok kızdım
sana nasıl kızarım sevgili?
sen değil miydin beni yaşantının arasına azar azar gömen
har yangınında kalırken bedenim
ve yazarken yokluğunda adını
son suretine dokunan ellerim yandı
sen yokken ben öldüm sevgili

öldüğümün ertesi günüydü
boş bir bedene yeniden doğdum
ve doğmak her gün boş sokaklarda sensiz yaşamak demekti

bırak bana kederleri demiş
ve gitmiştin
kederlerin hepsi benim vebalimdi

ah sevgili

ne zaman senden uzak kalsa düşüncelerim donuyor
ne zaman sana dair laflar etsem yükseliyor ibre
yangın gözlerinde asılı kaldım sevgilim
kavruluyorum ekseninde
artık avutma

seni düşünerek geçen günler hayata bağlıyor
yoksa solmaz mıydı bahçemdeki güller


ama soldular sevgilim
a y ı n s o n d ö r d ü n d e kendi gölgelerinde soldular


senden uzakta geçen günleri kalbime gömdüm
ve alçaldı gökyüzü kapandı üzerime
hadi al kaldır gözlerinden geçmişi
ben sende tutuklu kalmayı seçiyorum
senin gittiğin seçimi bile bağışlıyorum
git deme bana
gitmem sevgili
ışığında solacağım
yaşadığın ömre adıyorum kendimi
bağışla ve hoşluklarda kal

*
*
*



Sevgili Funda Sağlam’a sonsuz teşekkürlerimle...

Maide Özgüç