kaybolmak var şimdi iki kol arası
zamirlenerek dünlerin girdabına
kolalayıp nefesleri
demirlemek gemileri dudaklarına
ve okşamak kadife kadife...

kıs gözlerini şimdi ve hisset
çarşaf gibi sütlimanmış hava
ellerim yüzünde gemi
ah kadın ben seni öyle sevdim ki!

diyemedim bakma
kalabalık şehrin garıydın
ünlem ayartan vişne bahçesi
duymadığın sirenler vardı ardında
alnına dayanan şiirlere saklanmış
sana sallanan hiç görmediğin eller
ama olsun
seni sevmiş olmamın sevinci bile yeterdi


şuursuz şiirler şırıngalardım sana
topuklara dek
kimsesizliğin çiğnendiği
olmadı işte bir türlü düremedim
kâr diye yazılmamış kaderi
beceremedim
lümpen bir korkudan sebep
o iki tümceli kreatif cümleyi!
söylemeyi


ama olsun
yaşamak da yeterdi
ki aşk engebeleri severdi
-en gebeleri-
içmek öylesi doya doya
ardına dek kovalamak çılga hevesleri
belki böylesi güzeldi
ayak ucu hasret
buram buram ağrırken hançere
.
.
git şimdi
hem yazamam ben
.
.
.

buram

ağrırken!




ToprağınSesi


.