bu aralar kendimle konuşuyorum en çok
herkes sağır sanki herkes sersem
kimin kapısını çalsam
ya evde yok
ya da çok erken
kimse duymuyor annem
karanlığa şarkı söylerken


bir günde solarmış bahçe
tüm şenliğin kuş palazı
dur durak kalmamış kimsede
herkes peşin satıyor azarı
yaşamak kulpsuz sürahi
sabır delirmenin eş anlamı
her şey öksüz gayrı
her söz yarım
uzaktan el ediyor arada yakın gözlüğün
İlaçların sıkı diyette
orkidelerin bile çiçek açmıyor artık
bildiğin kan pazarı



avuçlarımda kehribar kokulu dualar
yolluyorum yetişir diye umarak
üşümek bile uzak ülke
bilsen evin içi bile kar alıyor artık


kur’an okuyorsun şurada bazen
ne doyurduğun kuşlar kaldı
ne ekmek ufalayan eller
o cennet gülüşün bile albümlere esir

yalan yok
soğan doğruyorum yanık türküler eşliğinde
sesinin kokusunu çok içime çektiğimde
hiç bu kadar uzun gitmezdin sen

öyle özledim ki
bir çağırsan koşarım hemen









Toprağın sesi



.