Sorgusuz infaz edilmiş bir gece
Toprağa fidan düşmeden
Çiçekler solmadan
Yağmurlar pencereye vurmadan
Sevgilim bu gece gözlerine iltica edebilir miyim?

Yitik bir kentte mızıka çalan cocukların,
Gözlerindeki gülümseme bitmeden.
İntihara meyilli sevinçler,
Kendini sokağın tavanına asmadan
Sevgilim bu gece koynunda uyuyabilir miyim?

Üşüyen ellerime başka eller düşmeden
Tenim kuru bir toprağa dönmeden
Yanağım bir çiçek gibi solmadan
Dudağım yatağı kurumuş nehire dönmeden
Sevgilim bu gece kalbinde kalabilir miyim?

Seni özlemek kendi yurduma mülteci kalmak gibidir
Seni beklemek kendi yurdumda esir kalmak gibidir
Seni sevmek buz gibi odamın sobası olmak gibidir
Seni yaşamak bir fidanın toptağı olmak gibidir
Sevgilim bu gece tenine örtü olabilir miyim?

Baharlar içimde solup gitmeden
Kış kapıya mevsimsiz gelmeden
Güneş yurdumu terketmeden
Kardelenler dalından kopartılmadan
Sevgilim bu gece gözlerine bir mülteci gibi sığınabilir miyim?

İbrahim DALKILIÇ