boynunu büküp giden günler bilir
titretir her vuruşu bağra rüzgarın

tipide karda
herkes biraz yaralanmıştır bir tufanda
mutlaka ağlamıştır biraz
güz ırmağının kıyısında

herkesin bir yarası var demir gibi kızarmış
yarası var örsün üstünde
ve acı veren sır
yüreğinin mahzeninde

soluk soluğa hayatın provasında
dili damağına gömülmüş
feri sönmüş
.....kanı çekilmiş
sırtında taşıdığı umudun

dağ eteklerinde yoğunlaşan yorgun sis misali
biraz küskün
.....biraz kederli
illa ki yüzüne bir parça hüzün bulaşmış herkesin
illa ki kanadı kırılmış birkaç yerinde

günbegün çoğalıyorlar
tren dolusu geliyorlar ayrılığın son durağına
yarınların girdabına çeviriyorlar yorgun yüzünü
sırlı bir ömre dokunup
ve sözü zincire vurup
onurlarından yalnızlık yaratıyorlar

bundandır
herkes biraz sarı yaprak
biraz kavruk çiçek
içine kıvrılan tomurcuk

oysa
yaralar sarılsa
anılamayan anılar aklansa
insanlar hala çocuk


*Müsadenizle*