ÖLÜM SENFONİSİ
Mahşerin dilekleri tutulmuş
Avuçlarımda beyaz kağıtlarla Umutsuzluğun çığlığı yazılmış Alın yazısı denen yazgıya Kızıl yüzlü beyaz insanların Naraları kulaklarımda Sevgisizlik senfonisi çalıyorlar Bitmeyen gecelerin sabahında Bir telaştır başlıyor herbiri başka yerde Ne oluyor diyemeden alıyorlar seni içlerine Yalnızsın diyorlar kıvrıl kenara köşeye Bizler senin yanındayız kalamazsın öylece Şaşkınlıkla bakıyor köşedeki kirli paslı sedire Küf kokusu sarıyor nefesini uykuya yenikti gözlerle Kapattı içindeki yaşam sevincini Gülmeyen talihi bırakmıyordu peşini Açma yum sımsıkı gözlerini Belkide huzurun en güzel yeri ölüm denen çizgi....... ALEYNA IRMAK |
İnsan yalnızlığın ta kendisiymiş
bu gerçeği tekrar hissettim şiirinizde
güzel bir şiirdi tebrikler