Her İklimde..her iklimde iliklerime kadar işleyen diş kıran bir kardelen buğusuydu sesin kulağımın içinde ki tozların depremi kirpiklerimi serinleten bir meltem hani o sarmaşıklar unuttukça yeşilini acımıza inceden esip dokunan… kurumuş bir sonbahar yaprağının şahdamarında demleniyor gülüşüm ve o yüzle bakıyorum saç tokana gün ışıdıkça paslanan demirine çürüyen tahtasına… ağarıyor sonra güneş gözlerimde kayıp bir ülkenin kralı oluyorum ve kan çıbanlarım çoğalırken sırtımda yaslanacak taht da kalmıyor üstelik… katran gözlü bir bakış kuşatıyor benliğimi ve sen sustukça sürtünüyor ellerime oysa ayalarımdan tanıdığım bu kentin caddeleri kirlensin istemiyorum her akşam sessizlikle sensizlikle… 1998 Mert Metin |
Ama bu şiiriniz tadında bırakılmış. O nedenle bu sefer daha çok beğendim.
...
Kalimera. tarafından 1/7/2014 11:05:40 PM zamanında düzenlenmiştir.