Kapımı çalıp durma ölüm,açmam
Ben ölecek adam değilim..

üstümüze giydiğimiz bir hoşçakaldı yaşamak
ve çarşıda bize uyan bir elbise kalmamıştı
sorduk terzilerin çayhanesine
yürüyün gidin dediler gri kederli ölülere
gittik
ölülerin her biri güzel
hepsi birbirinden yakışıklı
gittik
bir elbise istedik/boşuna vermediler
sessizce yuvalarına dönüp
bizi sisler arasında bırakıp gittiler…

ankara’da bir şairin gözlerinde dalga kırıkları
gözlerinde
akdeniz’de batan aşkların
o masmavi çalkantısı…

mangalı tez çevir ali aman etler yanmasın
yarana bir imge sür ali dur şiirler ağlamasın…

dağılmış misket taneleri gibi çöktük toprağa
boşalmış alanlar gibi kaldık işte uluorta
zaman kiralık bir katil bakışımızı kolluyordu
arandığımızı ne rüzgar ne de çalılar bilmiyordu
isimsiz yürüdük dalı çiçeğine küsmüş o ormandan
kimsecikler kalmamıştı bu nakaratsız maceralardan…

ankara’da bir şairin gözlerinde günbatımları
gözlerinde
yedi belaya durmuş asi kan kırmızıları…

çiçekçiye sipariş verme ali sonra dağları incitir yaralarsın
sevdalara küt diye düşme ali sen cebirden hiç anlamazsın…

hep başka bir adrese taşınmaktı yaşamak
ve şehirde bize uyan bir mekan kalmamıştı
sorduk emlakçıların kahvehanesine
varın gidin dediler gri kederli ölülere
gittik
ölülerin her biri alımlı
hepsi birbirinden bakımlı
gittik
bir mekan istedik/nafile vermediler
usulca karanlığa karışıp
bizi isler arasında bırakıp gittiler…

ankara’da bir şairin gözlerinde servis araçları
gözlerinde
hiç bilmediği yerlerin hiç çalmadığı kapıları…

borsaya girme ali hem kendin batar hem şirketi batırırsın
üstüme gelme ali anlatırsam tutar şimdi sen de ağlarsın…



Mert Metin