ARDINDAN..sevgili.. korkuyorum yalnızlığın sensiz halinden çıkıyorum yıldız tozlarının en yüksek dağına ve bağırdıkça acınası kimsesizliğe gözlerim buğulu bulutlar topluyor yokluğunun kuraklığına.. anlamak mı tek başına olmayışını kavramak serin bir rıhtımın kafa üstü terke düşüşünde eğilerek sol tarafımdaki yoksulluğa içime boşaltmak mı ölümcül uzaklığını.. yine özlediğim kadar yıkılıyorsun düşlerime baygın hayaller varlığını aralıklı anımsatsa da gerçeklerin yıkıntılarında eziliyor ruhum eski bir savaşı anlatır gibi olmadığın şehir delik deşik duvarların karanlığında ölü çocuklar ardımda serin bir kış uykusu sessizliğin ve geriye kalan bomba sesleri.. yudumladığım şiirlerin hecelerine bağışlıyorum seni sonra yıpranmış resmine geliyorum harflerle sarhoş olup en fazla ağlıyorum aslında yokluğunun bir köşesine oturup susuyorum eklem eklem kireçleniyor taşların ortasında ömrüm ne bağışlanacak bir aşk buluyor dudaklarımdaki çatlaklar nede soğuyor geride bıraktığın ayak izindeki olmayışın kısaca rotasından çıkmış bir kağıt geminin ardından bakıyor yüreğim sonunda bir deniz fenerine çarpacak yada ufkun kimselerin bilmediği bir toprak parçasında kaybolacak sensizlik.. yitirilen aşkın en fazla ölene kadar çekilen öyküsüne bazende daha ötesine.. |
bazende daha ötesine..
derindi....