Şahsi Yalnızlıklarım-7İçimi seninle sahiplenecek bir uçurum bulsam Hiç düşünmem değiştiririm zamanı Sen kıymet bilirsin Ben ise huzur Yağmurdan korkan bir ateşsin Güneşe sevdalı Geceye sadık Lekeledin yalnızlığı Çıkar göz bebeklerini göz yaşlarından artık Susuyorum ben de K/ayıbından utan Koşmak ve kaçmak birbirinden farklı şeyler Ki ben sadece yürüyebileceğine inanmıştım senin Geceyi, günle Acıyı, benle Oysaki sen; Elini bir taşın üzerine koymuş Dünyanın ters dönmesini bekliyordun Tesadüf bir acıya aşk süsü verecektin Yapma! Rüyalarda kayan yıldızlara dilek tutulmuyor Yıllar sonrasından söz etmek istedim sana Nefesini tutamadın benimle bir ömür Bir sonraki için hayatta kalabilmek için Bir öncekini öldürdün Adın bir halk ayaklanmasında geçti sonra Adın bir soykırımda Senden fazla kendime kırıldım Hiç kimsenin nerede kaldığı Senin neden gittiğin kadar önemli olmadı hiçbir zaman Şimdi ellerimize sıkıştırsalar bir uçurtmayı İlkin gökyüzü inkar eder bizi Sonra rüzgarlar Ve ardından bütün noktalama işaretleri İkimizin yaşını toplasan bir ceset etmeyiz Çocukken bütün uçurtmalarımı kuşlardan yapsaydım keşke Mendil satar Cam siler Şiir yazar Uğurlarım sanıyordum sensizliği Ellerimi salladıkça Kanım sızladı damarlarımda Ey zaman Ziyaretin kısasıdır makbul olan Ölsem kimsenin umurunda olmayacak Yaşasam, kendimin Birilerine gittiğini anlatsam ne olacak? Haklı olsam? Kimi insanların kafatasında; ’Hayatla girilmez’ yazar O kadar... Aynada kendim ile karşılaşmamı Kendim ile yüzleşmekle karıştırmadım asla Benden mi gitmeliydin? Yoksa, kendine mi gelmeliydin? Otur bir kez daha düşün bunu Ve sakın yanılma! Düşman lüzumundan fazla yorgun Su, çocuk taklidi yapan bir gecedir Vazgeçtin ya benden ; Git alnına hesabını ver dudaklarımın Meyve veren ağaçları sadece çocuklar taşlar Yanılıyor muyum yoksa? |
Yoksa, kendine mi gelmeliydin?
Otur bir kez daha düşün bunu
Ve sakın yanılma!
acaba
tebrikler