NEYDİ GİZLENEN...
Sessizliğin izdüşümünde başladı gece.
Lal olmuşken dilim birer birer İçime aktı hep sözlerim. Kapana kıstırılmıştı gibiydi mutluluk Ve Ne varsa Boğazımda Düğüm düğüm Yokluğunu yaşamaktaydım Hasretine hasret kaldığım Görmezken gözlerim, Hissetmeyi bilmezken Soğuk ellerim; Dokunduğum sıcak ya da soğuk Ve isimlendiremediğim özlemlerim. Nöbette iken Bu beden Ya acıları çeken ruhumda Neydi gizlenen… Kilitlenmiş yalnızlığı dile gelmeyen Telaffuzu mümkün olmayan Çoktan kaybettiğim; Hepsine kocaman bir elveda. Manasız dünlerin bir dinleyen olsa Hani Nerede Gönlüme kazınan Birer birer çıkıp çıkıp gelse O buz gibi mezarından hani? En kötüsü de bu ya işte Yaşayanı yaşarken gömmek Kimliksiz bedenleriyle. Bitmedi gitti şu hasret, Zaman çoktan hükmünü yitirse de… |
yüreğine sağlık ablam