KaranlıkGit lika kendi rüyana Bulutların gerisinde boğulmuş bir dekor yatar Altın işlemeli oduncu baltaları Ve ölü kuşlar Sağır zaman dilsiz konuşmalar Ne gök yeşerecek ne de durduğumuz bu karanlık Bir duvar bilir tortusuyla gölgemizin uzadığını Bir balkonda derisi pul-pul çürüyen sardunya Kırmızı değil Mavi hiç değil Kederli sokakların şer rüzgârlarına bakan. Ah lika gözlerimi de götür, uzak ülkeye Suyun kıyısını okşa, taşın çıplaklığını Yelken yırtıldığında Avlu kırılır... Aysu |
belki yanılıyorum ama seni okumak artık daha keskin, daha güçlü :)
çok sevdim.
bol lacivertle, ışıkla. parmaklarına .)