masa aşkına ilk sen konuş
ne ben ne de sen diye başlamasak söze
bu süs çiçeği bu dal ve kıyıları
soğumuş ateşlerle sarılı çemberlerin ortası
aniden sobelensek

ya meftun
kır dudağı yanaşan bir gül değil mi
ortası alev almış yankılar adam akıllı sarhoş
nereye tutunsak yukarı bir baş dönmesi
ya aşkın ya anın soytarılıkları
üşüyorum
kaldır yakamı yukarı

kızıl saçların ellerimi arar
yok diyemem
bir sarışındır ki sorma şaşkınlığım
bir de kızarır kendi kendine
ne zaman arzuyla baksam yüzüne

damaları sevimli kedi Don juan
ilelebet sırnaşır ayak oyunu eder
geldi bak başı yumuşak ve uykulu
sanki bu sahnenin samimi bir üyesiymiş gibi
sırtının kamburunu değdiriyor dizime
bas git diyorum bas git
dudaklarım ıslak şimdi
sana düşündüklerimi söyleyemem

belki de konuşurum
sendeleyen yıldızlardan bahsederim
bir karambol tufanı eser
dengesini kaybetmiş seken masanın karesi
yada örtüleri karışır bütün karmaşaların
şaşkınlık nöbetine batar cisimler
kim bilir
belki öpüşürüz aniden.