GRİ HAYAT......başım önümde ısırılmış bir hakikatten geçiyorum sağın kamburuna bir acılı masumiyet solun sancısına yarasadan kör bir zühre düşmüş asık suratlı bir gecenin karaltısı sokulurken kangren ayrılıklara uzaktan eriyerek bağıra çağıra bir aşkın soykırımı yaklaşıyor görmezden geldiğim bir anda çığlıklar atarak düşüyor asfaltın alnına beklemeye hiç vaktim yok geçiyorum sorgusuz sıratın mektebinden dört taraf kızıla sarı yaprakların asıldığı ağaçlar yukarıdan bulutların karnından doğan yağmur toprağın rahmine sızıyor usulca sonrası kayalardan yeşilimsi suyun çokça soyut olarak yol alması.............. birden irkilmenin duygusal kayboluşunda buluyorum beni ardımdan seslenen rüzgarda iki gölgeyi duyuyorum biri yalnızlığın ötekisi kayıp tüm anıların tekil karanlığı sırtıma ağırca vuruyor sahipsizlik ve önceden mavi şimdi ise mor boyalı ahşap bir sıcaklığın kuytusunda büzüşerek ağlıyorum kimseden bir aşk dilenmedim dilenecek kadar da acınası değilim ben sevgiye saygı duyuyorum ve gözlerimden yanaklarıma atılan her damlayı aşkın yüreğine bahşediyorum.......... zaman çok çabuk büküyor boynunu olduğum mevsimin olduğum bir kentinde soluyor her tik tak arası ömür çoktan bağışladığım hayatın ve çoktan bağışlanmış olduğum bir düşün kayıp ozanıyım ben her daim ayıkladığım sürgünleri her gece yarısı yıldızların arasına katık yapıp aç umutların ortasına bırakıyorum............ bana deki hangi yönün ikliminden geliyor bu gri acılar ben diyeyim/ki hepsinin çünkü her yönün gri acıları vardır ve var oldukça yaşam grilik hüznünde profesyonel acılar hep var olacaktır.............. ve bırak kaybolayım mutlu bir yalanın göğsünde her/yerde sımsıkı çalınırken hayata dair ne varsa ben kaybolduğum yalanla doğrudan bir hayat kurayım..... |
Aşk bir derinliktir, insanın kendi içinde
Bu şiirinizde daha da fazlası var..
yüreğine sağlık
selamlar