Kar Kokusu
geceleri kar yağardı yorgun kanatlarına göğün
üşürdük kuşların ellerinde şarkılar duyardık alevli aşk beyazdı dışarıda ilk kıpırtılarını hazırlayan ayak izleri saklı bir sevincin dokusuyla sokuldu cama buz tutmuş sarkaçlardan damlayan aşkı bulmaya kapı aralandı soğuk düşler sonrası bir avuç umut düştü yerlere eski sarılışlar sahnesinden kopan unutulmuş kederlere mavi çiçekler dalgın köklerini ısıtıyor toprağın dilinde baharın ağzı dudaklarını süsleyip öpüyorlar alnından boynunda sabahın yüzü sabırsızlanıyor yağan karlar gel acılarını dök içimin lambası ol bitme ellerinden ellerime beyaz sür kokun kalkmasın üzerimden ve her sabah uyansın kar kokusu yüreğimde. |