kendi kendine marazlandı
yalan gözleriniz kapılara düşmüşken yazılmış
bir beklenti içindesiniz
açıp baktınız mı
yaşayanlar vardı
gezip tozarlardı güneşe kadar
sonrası kim isterse onun olsun
artık içime kapanıp ağlamayacağım

ya birileri şarkılar kırıp hatırlatırsa
arkanı dönüp ıslığını saklayan bir çocuk gibi durabilir misin yalnızlığın karşısında
hiç birşey şey olmamış gibi eğilen gölgelere anlamsızca bakıp
konuşabilir misin iç seslerinle

parmakların bir birine değerken eşlik ettiğin ateşe
yalpalamaların dinene kadar uyu
uyandığında denizler örtsün üstünü
ve beyaz köpükler tarasın saçlarını kayalıkların ağzında
ama ağlama

hayır
dans ediyorduk biliyorsunuz
kalabalıklar içinde hiç utanmadan
ilk defa öyle güçlü ve özgür
hepimizin elleri aynı yerde
kalbimizin sesini duyuna dek
dans ediyorduk
yine de sanki
biraz ıslanıyordu sevinç

gecikti sabah
oynaşacak pencerelerle
ve muazzam boşluğunu doldurmak için
seken kuşlara mırıldanan kedinin
aklında ki açlığa bizi de karıştıracak umutsuzluklar
efsane gürültüler yağarken başıma
söz veriyorum ağlamayacağıma.