Seni beklerken, dünden vazgeçtim.
Seni beklerken, dünden vazgeçtim.
Gecenin karanlık perdesini aralıyordum. Yalnızlığım ve soğumuş çayımla beraber. Rüzgarla dalgalanan ağaçları seyrettim. Seni beklerken, dünden vazgeçtim. Sonbaharın dökülen yapraklarına büründüm, Benzi solmuş, kırılmaya an kalmışım. Gökyüzüne gülleri asmıştım, gelirsin diye Seni beklerken, dünden vazgeçtim. Seni bekledim, tren vagonlarının gürültüsünde. Akıp giden zamanın sensizliğin de seni bekledim. Bitmek bilmeyen hasretimin kıvılcımın da, Seni beklerken, dünden vazgeçtim. Çığlıklarımla sustum, yüreğimin en derin yerinde. Bir daha geri gelmeyeceğini bile bile, bekledim. Kime ’’ Seni Seviyorum’’ diyecektim, her anımda. Seni beklerken, dünden vazgeçtim. İbrahim Halil ÖZLÜ |