Köy Düğünü 20-Davet / a
“-hadin gari va
gün ö(ğ)len oldu valla etişdiremecez hinci..” .. “-bizim o(ğ)lan bi-zahmet sen sıradan hö(y)le yönet-yönet sö(y)le ben de kime ne edil(e)ceğse veren, bizim gız; sen de ağan ne der, bende ne verisem yazdıklarını okuya innele de yüzünguyu gapayı gapayvı öyle oldumuydu okucular dağıdırkana sırada geder” “-bizim o(ğ)lan sen ne dersen, sıradan atmadan gedelim” “-ya-a ya-a gelleba bi za(h)met sen dikivi(r) ben veren hemi veren, hemi de hısımı akrabayı tanıyalag olayın neye derseniz, böyük var, güççük var dedikleyin hisim mar akraba var ahdım mar, va(a)dim mar keşikler var aman gözünüzü seven ga(y)ri i(l)k diba el öğüne çıkıyoz ben eli bek sınadım, do(ğ)ruyu ahretde mi sö(y)lecez el de beni sınar.. ismi ilazım de(ğil)e de abamın biri ötekinnere ipekli etti de bana pazen bek gücüme getdi Allah var, emme ben altın dakdım gü(ve)y(i)eye ben hiş birini sıradan gomacan donuz gibi bilip durun etirafda bissürü eğsik yazıcı var valla tefe gorlar da türkü ça(ğı)rıllar.. .. “el elin eşşe(ği)ni türkü ça(ğı)ralak ararımış” siz, siz olun, sakın öyle etmen, beni el yerine goman i(e)mi gadın agam, bizimo(ğ)lan imi gadınım, imi gadın gardaşım elini-aya(ğı)nı öpen gadın gellabam südünüze havale gari siz benim elim[1] de(ğil)siniz vallaha biribirimiziz bakın bö(y)le bi ğünde özgardaşlarımı de(ğ)el dee sizi ça(ğı)rdım.. neyye.. haralda var bi bildiğimiz neye biliyon mu? bizim o(ğ)lanın yazısı bek eyidir! valla bi oku geldi miydimi taha görürüne ğörmez “hıh” derin bizim o(ğ)lanın yazısı evel eveden ahdım (v)mardır “okuyu bizim o(ğ)lana yazdıracan” deye neyidi o “mazişgül” Allah eyinniğinizi versin, nerden bulun bu lafları donuz gibisin valla bizimo(ğ)lan Allah var sen de dıkgatlısındır bizimgız gellebam da bakın görün ga(y)ri, ele ğüne erezil etmen beni, geriden gelen dört düğünümüz daa var, birini küsdürmeyelim ha ben de tanıyalak olurun da! ne demişler “işi ehline dutdur gözün arkada gamlasın” .. “-bizin ki anlamaz valla len!.. minevsiz ged sen öte yanına.. ayağ altında evzinip durma gudümsüz eliyin hamırıynan.. get öte yanına, ahırı hayadı süpür işine gaydına bak sen, senin garışdığın işden hayır gelmez zati bunun kesdiği horaz yenmez valla hinci burnunu sokcan ileri ğeri aklıyın almadığı işe garışma biz! evelallah bizimo(ğ)lanına hallederiz, alt tarafı bi “oku” deği(l) mi bunun gızın tefterinin ortasından üş kıyat çıkaralım da belelim sındıynan … me(h)! bizim o(ğ)lan, ver endeğini sen kendin elininen yazı-yazivi Hatma abam da benim merdiğime dikivisin bi(r)” … “-Iramazaann herkeşlere bir bir annat imi ğülüm cumayderneğinden bayrak gakcak(ğı)mış” deye deyvin herkeşin okusunu illem eline verin aklı başında olan var olmayan var kimin musafiri varısa da hemi kıyadına yazalım hemi de de(yi)de(yi)virin gari okuması olan vaar olmayan var.. habarımız yoğudu olmasın “-hadin Mismillah Hacımemedo(ğu)llardan başlayalım gerçi ne İrbem Emmi geli düğüne ne Döndü ebe, eller gibi, emme bi peşgir yazalım musafir de almazlar gonşu bulunmuş işde olmadık biri ğelise veriz gene de Hacımemed de yeni ayrıldı bobasından emme el sırsından gomayalım ne de olsa akraba Azime ona da basma verelim emme perde eder, emme bohça bi ilece yarasın hiş değilise altına yazıvırın geli(r)se Aşşa Ğaşaradan Teke Boladı musafiri yazdın mı gardaşım, ilişdir aba, ters gapan, ters çevirdik mi dağıdırkana yönedine geli(r) bizim o(ğ)lan” oku da(ğı)tcaklara da yazık, o soka(ğı) sen mi da(ğı)tcan .. Iramazanı da düşünmeğ ilazım ıccık..” .. “-geş onnardan, Mırı Şabannara Macargızı akrabamız sayılı onnara da peşgir Kösememedlere de ya-a, ya-a durun bi Goyun Gızına yazma Meme’ynen İbirem de ayrı haralda”, “-öyleye Mırı Şabanın Esme’de akrabanız Sülemen bobasının yanında da ayrı olmasalar da onnara da peşgir goyalım bizim o(ğ)lan … ikiğün sonura goyun gatarız.. Yokar Gaşaradan gelen olu Tokmacıkdan gelen olu musafir veriz öyleye Boncukgöz’e fisdannıg[2] basma goyalım .. Angarallara peşgir, Hatmacık tef çalar” “-Laylon Fatma tef çalar mı gı!” “-ele-le ne den[3] sen,.. üsdelik ötürü-öttürü, bi henk eden dilini yutarsın valla ona şarpı dinine yandımın bide “adamın kötüsü bekçidir garının işe yaramazı tefçidir” derler bu devirde ya tefçi ya bekçi olcak bi evde milleti mutu(i)[4] edecen benim garı; ha vaar, ha yok.. vay anasına ellerde ne garılar var valla Pandanllara yazma Arifeye de şarpı gon, genş ne de ossa hemi de Usda Melide de peşgir, bu evin usdasıydı..” “-aman aba esgi köye yeni adet çıkarman o da neyimiş öyle vuyh!! bi eve iki oku, sonrattan görme gavırdan dönme ğibi köyde düğün etceg bi siz de(ği)lsiniz gonu-gonşunun olanı-olmayanı, hakından gelceği-gelmeyceği var utlu olur; fakır-fukara haralda ürüsüm deye bişi var iki ğün sonura türkü yakarlar tefe gorlar çalarlar dediydi dersiniz” ne deycekler, herkeş keyfimin aşa abılası mı? “Mereçe’de evleri tahta merdimenneri bi(r) eve iki ok(u) etmiş Alla(hı)n gökgörmediği” “-desinner valla ahdım mar bizim gız bak gızdırmasınnar bi evde gaş gişi varısa oku ederin valla evellah asıl türkü yakannar düşünsün benim taha üş düğünüm mar edet ederin valla” DİPNOT: [1] elim : yabancım, uzağım [2] fisdan / fistan : omuzdan ayağa, belden itibaren genişleyen uzun etekli kadın elbisesi, fistanlık : fistan olacak kumaş [3] den: dersin, diyorsun? [4] mutu / muti : mecburiyetten itaat etmek, saygıya mecbur kalınması, görmezsen gelememek, boyun (kösmek)eğmek, düşkünlük, vakarsızlık |
Emek ürünü dizelerinizi kutlarım üstad. Bu şive nasıl yaşatılmalı bilmem. bizim çocuklar anlameyo...ben izmirliyim, muhacır-göçmen melez. Onların şivesi de daha başka.. allah sabır versin. kutlarım.