Yollar Biter Geç Kalırım
pembe düğmeler mışıl
pürüzsüz eğimler dolduruyor bakışlarını uyan pencereler uyan akşamın tıkırtıları geçiyor öp bulutları ayaklarından beni de savursanız boşluğa rengim değişse mandallar ısırdığında korksanız yalan dolu dudaklar düşse yollar biter geç kalırım tenini gösteren tül içinde davete toparlansa gölgeler gitseler gitseler ve gelseler sıcak çayırlarda kaybettiğimiz düşleri bulup sarılsalar yeşilimiz soğuyana dek mutlu olur muyduk kapının arkasında ağaç yaslı öfkesiyle yıkacak yalnızlığımızı yaprakları da kımıldamıyor artık son kez yardım etsek gel buyur desek içeri biraz şefkat biraz su köylü çocuk kaşlarını indirdi seviyorum yeşili örtüm üstüme salıncaklar kurup ıslansak karıncalar telaş içinde kaçarken yuvalarına ağlasak biraz. |