SON OSMANLI GİDİNCEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 7 Kasım 2013 perşembe günü ebediyete uğurladığımız dedem Durmuşali GÜLŞEN (Gocali Çavuş) için kaleme aldım.
Allahtan rahmet diliyorum. Kabri nur, mekânı cennet olsun.
Kopunca son yaprağı, dev çınarın dalından,
Geldi ölüm meleği, öptü ak sakalından, Kara toprak nur olur secde görmüş alından, Allah’a vuslat vakti bugün doldu dedemin, Bir asırlık hayatı, masal oldu dedemin… İmanı kuvvetliydi, hayali öyle canlı. Muzaffer bir komutan, evliya kadar şanlı, Yedi kasım sabahı gitti bu son Osmanlı, Her zaman tuttuğu yol, kutlu yoldu dedemin, Bir asırlık hayatı masal oldu dedemin! Hâla kulaklarımda Kur’an okuyan sesin, Dönüp baktım maziye, dedemden de ötesin. Davudi sesli insan, Allah rahmet eylesin; Gönlü cennet, kalbi nur, yüzü güldü dedemin, Bir asırlık hayatı masal oldu dedemin! Ehli dava bir âdem, kalp gözüyle görendi, Kuran’ı yasaklayan zihniyete direndi. İlimde güneş gibi, alan değil, verendi. Dünyada sermayesi tatlı dildi dedemin, Bir asırlık hayatı masal oldu dedemin! Hak ve peygamber aşkı süslüyordu her ânı. Değişmezdim dünyaya kısacık bir duanı. Gözüm hicran deryası, ruhum hüzün tufanı, Aklımda mütedeyyin yanı kaldı dedemin, Bir asırlık hayatı masal oldu dedemin… Halil GÜLŞEN |
Başınız sağolsun Hocam...