benim utancım seni sevmek mi yoksakelimelerin dilime küstüğü andı gidişin dudaklarıma fütursuz küfürler dolduğunda ve sen dipsiz bir kuyuya gömüp örttün üstümü öksüz umutlarımı bir bir sıraladın baş ucuma yokluğunda kir taşır şimdi saatler ömrüme gelişine sakladığım gülüşlerim dar ağacında gelirsen bir gün ömrüme ödül olacak sesin gözlerin güneş misali doğacak karanlığıma artık hasretin rüzgarına bıraktım bedenimi umutlarına ortak olmak bir düş nasıl olsa ah be cancazım yüreğimin tek kıblesiydin ömrümce taaf etmekten bıkmazdım asla haydi şimdi gel de gör şu harabe eserini ölüm her dem ezber bozar oldu canımda oysa ki idam sehpalarından korkum olmadı tek korkum sensiz gecen her bir solukta ah be cancazım adını vefasız koysam ne ki sevdan acık yara kanar her an damla damla ki her insanın bir utancı mutlaka var derdin benim utancım sana inanmak mıydı yoksa ah be gülüm sevdiğim can özüm yiğidim ne çok da sevmişim seni farkında olmadan sen namertçe çekip gitmiş olsan da bil ki ben seni sevmekten vazgeçmedim ki asla ay/su |
Çok güzel
Yüreğine sağlık
Çok sevgiler