Tüm acılar huzura tomurcuklanır,
Gündüz şafaklanır, geceler sabaha vuslatlanır,
Zaman akar, her şey yerinde kalır,
Giden sen olursun...

Tüm renkler solarken gözlerinde,
Sözlerin yarım kalır, izlerin silinir,
İçindeki fırtınalar diner, sonra sakin bir yağmur başlar,
Geriye kalan bir avuç hatıradır,
Giden sen olursun...

Her düşüş bir başlangıcın habercisi,
Küllerinden doğan bir ruh misali,
Unutulmaz sanırsın, ama yaşanan mazi bilir ki;
Yoluna devam eden, daima kaybolan olur,
İşte o an; giden ben olurum...

Hafifler tüm yükün, kalbin rahatlar,
Bir zamanla seni konuk eden gönlüm boşalır,
Sakladığım raftaki anılar, birer birer yere düşer,
Rüzgarla savrulur, sonra yanan bir şöminede duman olur,
Giden sen olursun...

Sessizliğin içinde yankılanır adımların,
Bir iz bırakmadan geçersin yolları,
Düşlerin biter, uyanırsın ansızın,
Geride kalan hüzünlere sığınıp,
Aynadaki keşkelerle dolu çehrene bakarsın,
İşte o an,
Giden hep sen olursun...

Yıldızlar gökyüzünden teker teker kayar,
Bir dilek tutarsın, ama bilirsin ki,
Gözlerinde tükenen ışık, bir daha doğmaz,
Dönersin arkanı, geriye bakmazsın,
İşte o vakit, senden giden ben olurum...

Bir adım atarsın, yollar ayrılır,
Geceye karışır yalnızlığının sesi,
Nefesinin ahı dağılır rüzgarlara,
Bakarsın etrafına, sanki her şey solgun bir hatıra,
İşte o an,
Giden sen olursun...

Karanlığın içinde kaybolan bir gölge,
Her adımın ardında belirsiz bir iz,
Zaman, seni unutturur sanırsın,
Sessizce, umarsızca çekip gidersin...
İşte o gizden giden ben olurum...

Kapanmayan yaralar açılır birer birer,
Rüzgar esince içine bir hüzün savurur,
Kokun kaybolur, sesin unutulur,
Hatıralar odanda sessiz, sesinde saklı kalır,
Benden giden sen olursun...

Belki bu gidiş yolculuğunun sonu hiç bitmeyecek,
Bir döngüde savrulup duracaksın,
Her geri dönmek istediğinde,
Geçmişin seni bedenine mıhlayacak,
O vakit ruhun, senden çok uzaklarda olacak,
Çünkü benden giden sen olacaksın…

Bilir misin?
Her durak bir vedadır aslında,
Uğurlanan sen, beklenen yine sen olursun,
Gözlerin ufukta arasa da bir ışık,
Ellerin değse de yakamozun suyuna,
O vakit anlarsın, dehlizler karanlıkla aydınlanmaz,
Bilirsin ki, giden sen olursun...

Suskunluğun anlatamadığı ne varsa,
Kalbinin derinliklerinde yankılanır,
Geçmişin izleri silik bir hatıradır,
Geride kalan metruk kalbinde sızıdır...
Ama giden hep sen olursun,

Zaman seni sürüklerken bilinmezliğe,
Bir cevap ararsın sensizliğe,
Ama bulamazsın,
Çünkü yol bitse de, arayış hiç sonlanmaz,
İşte o an, içindeki boşlukla baş başa kalırsın,
Ve giden, hem ben, hem sen olursun...