“ Gün ışığına akar umut dolu yakarışlar…”

“ Ey zerre!
Soluklan biraz.
Tükenir belki ümitlerin sırra kadem basmış sedası
Tutun eksenime uzasın gölgem
Açılacak her kapının şevke uzanan koluyum…”

“Gümüş bir rüyanın eteğinde…”
Saplanmışken şiirin en diplerine
Ve en kimsesiz maviliklerine,
Ne duygular hissetttim imge imge.
Ne güzellikler tattım cümle cümle,
Ne duygulara savruldum silkine silkine !
Üstelik her zaman ki gibi yine,
Hepsi de birer ŞELALE !!!...

“Dünya yoksam da dönüyor
Varlığım da dönmez ise,
Kendim de bilirim kabahati…”
Üç satılık bir kavram keşfi;
Sanki gizemli bir söyleyiş cinneti gibiydi !
Anlamlar bir bir yüreğe çalım atıp,
Beyine doğru hücuma geçmişti !
Yürek yapımı bir işti,
Ama sonunda gidip beyine yerleşti !...

Önce ılgıt ılgıt yağıyordu
Nehir olarak yol aldı
Derken göl oldu
Sonra küçük bir deniz
Şimdi de okyanus !

Okyanus bile küçük kaldı bir yürekten
Türeyen anlamlarla ne imgeler doğuruyordu
Ve Okyanus’ları bile lebalep dolduruyordu
Yüreğin ancak birkaç saniyelik sözleri,
Küçüklüğüne bakmadan fışkırıp duruyordu !
İnsanlar güzellik dolup taşıyordu
Kimi var ki, söz sarhoşu oldu !
Buna rağmen en çok üzülen,
Galiba Okyanus olmuştu !…

“Gün ışığına akar umut dolu yakarışlar..”
Başlık bu kadar…
Girdim içine,
Orman orman çoğaldılar !
Aklıma saldırdılar !
Tüm duygularım ancak kıyısında kaldılar…

Sayın, şiir yazar;
Emeğinize nice hayranlıklar !
Ruhunuza kolaylıklar !
Ve mutluluklar !!!...





Onatça tarafından 11/17/2013 9:30:25 PM zamanında düzenlenmiştir.

Harikasın maide,duygular bir semahın eteklerinde uçuşan zaman kadar mıhlanmış şiire...
tebrikler kucak dolusu.. tvvetten geldim haberin olsun :)))

her zaman ki gibi çok güzel

özellikle betimlemeler harika

seviyorum senin kalemini

güzel paylaşımına teşekkürler canım

sevgilerimle