Dün gece
Feryadını dinledim göğün
Kuşların çığlığında yırtılırken ay
Yalnızlığın yasasını yazdım alnıma
Küf koktu çiçekler
Rüzgârlar busesini kondururken dudağıma
Yine de
Kimse söndüremedi içimdeki ateşi
Büyüdükçe büyüdü yangın

lila renkli gece sustu
Issızlık üfürdü sol yanıma
Anladım ki
Deniz
Kıyısında köpükleri intihara taşır
Mumyalanır güneş her sabaha
Elimde kırık makas
Siyah beyaz resimlerde keserken anıları

Anladım
Cinnet geçirir gözden akan her damla yaş
Şizofreni duygular besler kalpte
Aşk
Kanser gibi büyürken yürekte
Yalnızlık yumruğunu demir gibi indirir
Titrer yer
Deprem olur bedenin her uzuvlarında

Anladım
Dalarken uykuya
Bedenden ayrılır insanın iskeleti
Bir yanda parçalanmış hayal durur
Bir yanda
Kriz geçirmiş hayat
Geçmişinden tüm ölüler unutulur
Hıçkırığın iniltileri yükselir semaya
Anladım
Mumyalanarak doğar güneş sessizce
Her sabaha