/KalabalikDergi

Kapattım yüzündeki kapıları…
Senin olmayan bir kalpte işim ne ?
Kirpiklerim acıtmadı bu sefer.
Bakışlarımı sakladığım bir yer vardı.
Güldüm.

Yitik bir eşyanı buldum,
Sana dokunduğumda.
Kalbimin yerini unuttum.
Çok mu zordun sen aşk?
Ben bu odalarda kayboldum.

Aşkın tadı da yok, rengi de cismi de…
Rüzgârı koklamayı bıraktım artık,
Gözlerini duyduğum bu şehirde,
Sesini bıraktım.

Çocukların soytarı gülüşlerini çalmak gibi,
Bir ilacın bütün yan etkileri içinde,
Kayboldum.

Seni anlattım bir surete,
Tanıdığım kaç adam varsa,
Sana benzettim…..
Oysa yabancı bir gülüştü hepsi,
Her tende ölmek bir intihardı,
Aşk ise tek bir göze bakmaktı…
İkisi de ölümcül bir vaka…
Bu hastalığı ruhuma bırakma,
Yırtılır dikemezsin!

Benden ne kadar kaçarsan kaç,
Kendinden bir şeyler kaybedersin….

Ki aşk uğramaz,
Her nefsin öldüğü bir cehenneme,
Artık kötülüğü bile kabul etmiyorum,
Çünkü: herkes iyiliğimi istiyor biliyorum.
Giderken…