bütün barikatlerde saf tutmuş ellerinde
boyunu toroslar’dan almış bir şiirle gelip;

’oturup durduğumuza bakmayın
gezgin bir ruhumuz var
sosyal olabilmemiz için bir ağ kurdular bize
aşklarımız tutkularımız bağlılıklarımız var
ne kadar da yoğunuz dönüp bakınca kendimize

kederler gibi yapışkan ayrılıklar gibi siyah
devrilmiş ordularımız var
yeni savaş çığırtkanlarımız ve umutlarımız..

bir bağ kütüğünde boynumuz vurulana dek
bağışlamanın ne olduğunu anlamamaktayız
güçlü olmak onu kullanmaktan geçer çünkü..

ölçeksiz haritalar gibi kuş bakışlı ve öfkeli
derinliğini bilmediğimiz düşlerin şiiriyiz
dünya kayıp gidiyor altımızda önemi yok
kimin umrunda ki bu sahipsiz günlerimiz...’
demiştin bana..

ama sen de iyi bilmelisin ki usta
şu balık haplarından, balık yağından
ve uzun süre balıklardan nefret eden biri olarak
gittim bir akvaryum aldım kendime..

yani değişen zaman değil biziz..

ve sağlaması yapılmamış çarpmalara
kaza raporu tutacak kadar kuvvetli değil matematiğimiz.
seğiren göz titreyen el ve ağaran saçla çoğalıp
mevsim normallerinin üstünde sevdikçe dünyayı
bütün bu kimliksiz acıların sahibi
ve yenilerinin de konak yeriyiz..

Volkan Aksal